Doctor Louis Yasse en zijn echtgenote Rose-Anne Brasseur, echte humanisten geëerd voor hun strijd voor een meer inclusieve samenleving

Op 18 november wijdde het College een nieuw informatiebord in ter ere van doctor Louis Yasse (1928-2010) en zijn echtgenote Rose-Anne Brasseur (1930-2018), op de hoek van de Lommerlaan en de Georges en Jacques Martinstraat. Deze voorlopers van het buitengewoon onderwijs type 4 verdienden deze erkenning, omdat ze hun hele leven ten dienste hebben gesteld van de gemeenschap en inclusie. Ze richtten met name het Centre belge d’éducation thérapeutique pour infirmes moteurs cérébraux (CBIMC) op, dat kinderen en tieners opvangt volgens een innovatieve aanpak…

Louis Yasse werd geboren in Tubeke op 23 december 1928. In 1954 trouwde hij met zijn jeugdliefde, Rose-Anne Brasseur. Samen kregen ze zes kinderen en in de jaren 1960 vestigden ze zich in Sint-Lambrechts-Woluwe, eerst in de E. Speeckaertlaan en daarna in de G. en J. Martinstraat.

De geboorte van een roeping…

Na hun huwelijk verhuisde het echtpaar naar Nioka, in wat nu de Democratische Republiek Congo is. Louis Yasse vervulde er drie jaar burgerdienst als arts verantwoordelijk voor een ziekenhuis. Zijn vele diensten aan de kinderen in de regio wakkerden een roeping aan.

In 1957 verhuisde het echtpaar naar de buurt van Brussel en verleende Louis Yasse medische zorg in de kliniek War Memorial in Etterbeek. Daar ontdekte hij de wereld van kinderen met cerebrale parese. Hij studeerde neuropediatrie in Lyon en Parijs en specialiseerde zich in revalidatie. Vanaf dat moment stelde hij zijn beroep ten dienste van een grote menselijke zaak: de zorg voor kinderen met cerebrale parese. Hij gaf de voorkeur aan ambulante zorg, aangepast aan het ritme van het kind en in contact met de gewone levenssfeer. “Ouders waren blij om deze jonge dokter op handen en voeten met hun kind te zien spelen en tegelijkertijd aan revalidatie te doen,” zegt zijn zoon Thierry.

Een primeur in België

In 1961 werd Louis Yasse benoemd tot medisch directeur van de school Champ de Joie, opgericht door ouders van kinderen met cerebrale parese en georganiseerd onder de tribunes van de voormalige renbaan van Stockel. Voor het eerst in België werd een school uitgerust met gespecialiseerde medische ondersteuning. Ze combineerde nu functionele revalidatie en onderwijs op één plaats.

In 1963 richtte de jonge neuropediater samen met een aantal ouders het Centre belge d’éducation thérapeutique pour infirmes moteurs cérébraux (CBIMC) op. Het centrum richtte zich op kinderen en tieners met cerebrale parese of langdurige neurologische aandoeningen en bracht een multidisciplinair team samen. In de eerste tien jaar van zijn bestaan verhuisde het vier keer voor meer comfort. De functionele revalidatie en onderwijsmethoden waren innovatief, met zeer positieve resultaten voor zowel individuen als groepen. Er werden ook banden gesmeed met verschillende verenigingen, scholen en jeugdbewegingen om inclusie te bevorderen. Voortdurende inspanningen hebben geleid tot erkenning en subsidies.

In die tijd ontmoette het echtpaar Yasse de leden van de katholieke beweging Équipes Notre-Dame en raakte het bevriend met hen. Pater André Roberti de Winghe, een jezuïet van het Sint-Michielscollege in Etterbeek, was hun spirituele gids. Hun vriendschap was vruchtbaar en droeg bij tot het ontstaan van het CBIMC en de Belgische centra van L’Arche, een vereniging gebaseerd op een internationale beweging.

In het begin van de jaren 1970 maakte het Sint-Michielscollege de bouw van een gebouw mogelijk door een stuk grond vrij te maken op zijn site in Etterbeek. Het CBIMC verhuisde daarheen in 1978. Vandaag de dag is de schoolomgeving aangepast om de verschillende onderwijsstromen voor kinderen met een handicap samen te brengen. Aangepast onderwijs voor leerlingen met een lichamelijke handicap staat bekend als “type 4”. De school Champ de Joie, die later de school CBIMC werd, was de voorloper van dit buitengewoon onderwijs.

Neuropediater Brigitte Henrot prees de “absolute persoonlijke toewijding” van Louis YASSE. In 2007 beschreef de Franse neuroloog Michel Le Métayer (1932-2019), een referentie op het gebied van cerebrale parese en meervoudige handicaps, hem als “een van degenen die met baanbrekend enthousiasme het terrein van de cerebrale parese betraden”. Hij voegde er deze fundamentele woorden aan toe, die te vinden zijn in het boek van Thierry Yasse dat aan zijn ouders is opgedragen: “Louis Yasse gaat verder dan het medische vlak” en doet “al het mogelijke om ervoor te zorgen dat kinderen toegang hebben tot onderwijs en cultuur”. We moeten ze “de middelen geven om te genieten van een volwaardig sociaal leven, om zich te ontplooien en om te proeven van de geneugten van het leven”.

Cerebrale parese werd in 1955 door professor Guy Tardieu gedefinieerd als een motorische handicap die wordt veroorzaakt door letsels tijdens de prenatale of perinatale periode. In totaal lijden wereldwijd 17 miljoen mensen aan cerebrale parese, terwijl 1,3 miljard mensen, of 16% van de wereldbevolking, aan een significante handicap lijden.